ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΕΡΑΙΕΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ Έφτασε επιτέλους η ώρα για το συνασπισμό της λεγόμενης αλλαγής, να «παράγει» έργο και να βρεί «λύσεις» για το ζήτημα της λειτουργίας των κατασκοπευτικών κεραίων, στις βάσεις ακρωτηρίου. Έφτασε η ώρα για το τέλος ακόμα μιας εξουσιαστικής αυταπάτης. Με τελευταίες του δηλώσεις ο πρόεδρος Παπαδόπουλος ήταν αρκετά σαφής στο ότι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση, να σταματήσει η παροχή ρέυματος προς τις βάσεις, όπως είχαν ζητήσει οι οικολόγοι σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η λειτουργεία της νέας κεραίας, προβάλοντας το επειχήρημα ότι η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη βάση της συνθήκης εγκαθίδρυσης των βάσεων. Αφήνοντας για κάποια άλλη στιγμή μια συζήτηση για το τρόπο με τον οποίο είχε υπογραφεί η συγκεκριμένη συνθήκη, έχουμε να θέσουμε ένα ερώτημα: αφού ο Παπαδόπουλος και η «προοδευτική» του κυβέρνηση έχουν τόσες ευαισθησίες όταν πρόκειται για συνθήκες, οργανισμούς κτλ πως έτυχε και κατά τη διάρκεια της δολοφονικής επέμβασης στο Ιράκ, κύρια από ΗΠΑ-Βρεττανία ,δεν έδειξαν και εκεί την ίδια ευαισθησία, παραχωρώντας στους φονιάδες λιμάνια και αεροδρόμια καθιστώντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους συνένοχους στο τεράστιο λουτρό αίματος, που ακόμα και μετά την «απελευθέρωση» συνεχίζεται στο Ιράκ; και ο λόγος που το ρωτάμε αυτό είναι γιατί η συγκεκριμένη τουλάχιστον επέμβαση ήταν χωρίς καν το πρόσχημα της νομιμοποίησης της, από το κατάπτυστο πλέον από κάθε άποψη ΟΗΕ. Και ας συνεχίζουν να κάνουν πως απορούν μερικοί στο γιατί κτυπήθηκε τόσο άγρια, από την ένοπλη ιρακινή αντίσταση. Επιστρέφοντας όμως στο ζήτημα της κεραίας, δε μπορούμε να μην αναφερθούμε και στον «πράσινο» βουλευτή Περδίκη, ο οποίος αφού πήρε το μερίδιο του από την εκλογική δόξα, παριστάνωντας τώρα τον «προδομένο» προσπαθεί να παραστήση την «οικολογική αντιπολίτευση» εκ των έσω, κάνοντας πως δεν ήξερε από την αρχή το αυτονόητο: ότι ένας ειλικρινής οικολογικός αγώνας και πολύ περισσότερο ένας αγώνας για την εκδίωξη των βάσεων από το νησί, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να περάσει μέσα από κοινοβούλια, κρατικούς θεσμούς και μηχανισμούς, οι οποίοι ευθύνονται άμεσα για κάθε μορφή εκμετάλευσης, όπως και για τη καταστροφή όχι μόνο της φύσης αλλά και ανθρώπινων ζωών. Ο «πολιτικός ρεαλισμός» θα είναι πάντα ένα σοβαρό εμπόδιο για κάθε ριζοσπαστικό και αποτελεσματικό αγώνα. Όταν ο εκπρόσωπος των βάσεων δηλώνει κυνικά ότι θα επιτραπεί η κάθε ειρηνική διαδήλωση εναντίον της κεραίας, αλλά ότι και να γίνει αυτή θα λειτουργήσει ξεσκεπάζεται μέσα σε μια πρόταση όλη η απάτη αυτού που αποκαλούμε δημοκρατικό πολίτευμα και διαλύεται αμέσως η «ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου έχουμε λόγο στο να αποφασίζουμε για τις ζωές μας». Μπάτσος των βάσεων σε κατάθεση του για τη δίκη συντρόφου που θα γίνει το νοέμβρη, για τα γεγονότα του Μαρτίου, προσπαθώντας να περιγράψει το χαρακτήρα της διαδήλωσης των χιλιάδων ανθρώπων εκείνης της ημέρας, λέει κατα λέξη ότι «η σκηνή φαινότανε καρναβαλίστικη γιορτινή αν και υπήρχαν μερικοί που ήταν θορυβώδεις(!) και επιθετικοί μέσα στο πλήθος». Έτσι μας βλέπουν δηλαδή σαν μασκαράδες! Το ζήτημα της κεραίας και γενικότερα των βάσεων δε μπορεί να εξετάζεται στη μερικότητα του. Δε μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο τα προβλήματα που δημιουργούνται στο δικό μας γεωγραφικό χώρο και να αγνοούμε τις καταστροφικές συνέπειες, που σίγουρα θα έχει η λειτουργία της κεραίας, σε εξαθλιωμένους μετανάστες οι οποίοι θα εντοπίζονται, θα εκδιώχνονται και στην ουσία θα κινδυνέυουν να πνιγούν μαζί με τα σαπιοκάραβα τους στη προσπάθεια τους να ξεφύγουν από μια κόλαση για την οποία ευθύνονται άμεσα και οι βάσεις και τα άτομα που τις στελεχώνουν. Ούτε και μπορεί να υπάρξει πλέον η παραμικρή αμφιβολία για την ανάπτυξη κατασκοπευτικής δράσης που θα έχει στόχο ομάδες και άτομα που η δραστηριότητα τους θα θεωρείται επικύνδινη για την ύπαρξη των βάσεων. Δεν έχουμε και ούτε θέλουμε να έχουμε έτοιμες λύσεις. Έχουμε όμως προτάσεις που θα ευχόμασταν να οδηγήσουν σε λύσεις. Ο αγώνας ενάντια στις βάσεις και ότι αυτές πεσβεύουν είναι πάνω απ’ όλα κοινωνικός. Αυτή τη κοινωνικότητα πρέπει να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε, πράγμα αρκετά δύσκολο. Και η δυσκολία αυτού του εγχειρήματος έγκειται στο γεγονός ότι καλιεργείται και αναπαράγεται μια απάθεια και πλήρης αποπολιτικοποίηση στη κυπριακή κοινωνία. Προτείνουμε τη δημιουργία μιας ανοιχτής πρωτοβουλίας έξω από καθεστωτικές λογικές, με κύριο σκοπό-στόχο τις αγγλικές βάσεις θανάτου. Ως άμεσες ενέργειες εισηγούμαστε το ξεκίνημα μιας συστηματικής αντιπληροφόρησης (μέσω αφισών,παρεμβάσεων κτλ) για το ρόλο τον οποίο διαδραματίζουν οι βάσεις και την αρχή μιας συνέλευσης ώστε να μπορέσουν να παρθούν ουσιαστικές αποφάσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε αποτελεσματικές ενέργειες, έξω από λογικές παραίτησης και απαισιοδοξίας που τόσο έντεχνα τα περισσότερα μέσα μαζικής εξαπάτησης προσπαθούν να καλιεργήσουν. Όχι μόνο «για τη τιμή των όπλων» όπως αναφέρθηκε,όχι μόνο για την αξιοπρέπεια που φυσιολογικά αναδύεται από κάθε δίκαιο αγώνα αλλά και για τη κάθε στιγμή πραγματικής ζωής που μπορεί να γενηθεί μόνο από το θάνατο και τη καταστροφή κάθε εξουσιαστικής δομής και ύπαρξης. Αναρχικός πυρήνας κύπρου www.geocities.com/anarxikos_pirinas_kiprou |
